Zamansız Gelen Aşk Şiiri - Mehmet Akif G ...

Hastahaneye kaldırmışlardı onu
Hastalığının ne olduğuna bir türlü teşhis koyamadılar
Vakitli vakitsiz burnu kanıyordu
Sağ eli de bazen kaskatı kesiliyordu
Felç gibi ama bir müddet sonra normale dönüyordu

Daha orta yaşlardaydı ama kendisini çok yorgun hissediyordu
Bir gün yatağı kan gölüne dönmüş vaziyette buldular
Derhal hastahaneye kaldırıldı,ambulans ile
Ne kadar yattığını ve daha ne kadar yatacağını bilmiyordu

Bilgisayarımı getirin dedi,yazmaya devam edeceğim
Sözü vardı,hayatta oldu sürece yazmak için
O kitapları olan bir yazardı ama onu kimse tanımıyordu
Zaman zaman şiir sitelerine girer şiirlerini yayınlardı
Sitedekiler onu şen şakrak bir adam olarak tanırdı
Başkalarının şiirlerine yorum yazarken bile esprili yazardı

Artık ciddi şeyler yazmalıyım dedi kendi kendine
Ölümü anlatıyordu artık,yok olmayı,yitip gitmeyi
Bir gün hastahaneye kaldırılışını yazdı
Ölümden döndüğünü,miraca o ulu kata çıkışını yazdı
Yinede hikayenin sonuna bir espri koydu
Sırtım açık kalmış,yani arkam,ondan bunları gördüm yazdı
Bir gün bir hanım ondan kelebek şiiri yazmasını istedi
O kadar güzel bir kelebek şiiri yazdı ki,çok beğendi okuyanlar

Bir gün bir mesaj geldi”merhaba “diyordu”nasılsınız”
“iyiyim” dedi,kelebek şiirimi okudunuz mu efendim
“okumam “dedi karşıdaki,”bana yazmazsanız okumam”
“tamam size gönderiyorum “dedi ve gönderdi mesaj ile
“okudunuz mu,beğendiniz mi” diye sordu
“okumadım, okumam dedi karşıdaki “bana yazmazsanız okumam”
anlayamadı önce bu bir şakamı idi,bir çeşit oyun mu idi
“ben aptalım, şimdi anladım” dedi
“size özel bir şey yazmamı istiyorsunuz”
“ama nasıl yazabilirim ki dedi sizi tanımıyorum ben”
“adınızı bile bilmiyorum sadece rumuzunuz var”
“burada ……şehri yazıyor orada mı oturuyorsunuz”
“hayır orada tatilde idim onun için orayı yazdım”
“peki nerede yaşıyorsunuz “
“……….. da yaşıyorum,merkezinde “
“bana biraz kendinizi anlatın,o zaman belki bir şeyler…”
“ben anlatılmam ki yaşanırım! ”

“ben anlatılmam ki yaşanırım! ”
yorgun yüreği hasta bedeni,bir tuhaf oldu
“ben yaşanırım”
merakla mesajını bekledi onun,saatlerce
nihayet mesaj gözüktü
“nasılsın “
“iyiyim,sana yazacağım “
“tamam yaz o zaman”
“bana biraz kendinden bahset,adını bile bilmiyorum”
“rumuzumdan anlayabilirsin”
“hay Allah yoksa …….mı “
“evet”
“kaç yaşındasın”
“……..”
“inanılmaz bir şey di bu yarı yaşından bile bir yaş küçüktü”
“çalışıyor musun” dedi kıza
“hayır çalışmıyorum”
“sen ne iş yapıyorsun “dedi kız
“yirmisekiz yıl ticaret yaptım “
“şimdi ne yapıyorsun”
Ne diyebilirdi,”hastahanedeyim,sonu bilinmez bir durumdayım” nasıl derdi
Kendini nasıl aciz gösterebilirdi
“şu anda inzivadayım,sadece yazıyorum” dedi
“dört metrekare bir odaya hapis oldum”
“neden”
“burası benim çalışma odam”

birkaç gün sonra fenalaştı
bilgisayara devamlı mesaj geliyordu
“neredesin”
“niye cevap vermiyorsun”
“dargın mıyız yoksa”

Oysa yorgun yüreği kıpır kıpırdı
bu onun için zamansız bir aşktı
“seni seviyorum” demek istiyordu
sıhhati yerinde olsa ülkenin diğer ucundaki bu kıza koşabilirdi

Kendisine kızdı sonra” ne yapıyorsun sen dedi” kendi kendine
“bir genç kıza ümit verilir mi,oynanır mı duyguları ile” dedi
bir şeyler yapmalıydı,bu işi bitirmeliydi
mesaj gelmişti yine
“neredesin niye konuşmuyorsun, dargın mıyız”
“buradayım” dedi, umutsuzca
“neredesin usta ya” dedi kız
bu söz onun kurtuluşu olacaktı
“bu usta sözünü beğenmedim” dedi
“ne var ki bunda”
“biraz daha seviyeli konuşalım”
“yani ben seviyesizlik mi yaptım”
---
“cevap ver “
“ben bir müzisyenle yazışıyorum ona da öyle hitap ediyorum”
“hiç senin gibi davranmıyor bana “
Bir kez daha yıkıldı,başkasıyla da yazışıyordu kız
hem de daha genç biriyle
kızdı yine kendisine
“tabii konuşacak kendi yaşına denk biriyle aptal “dedi

Ailesine haber verdiler
“gelin hastanız ağırlaştı “dediler
karısı ve oğlu korku ile girdi yattığı odaya
oğlu “baba,babacığım ne oldu sana” dedi
gözlerinden sicim gibi yaş boşalıyordu
“baba ne olur bizi bırakıp gitme”
karısı yanına çöktü
ayakta durmakta zorlanıyordu
elini tuttu sevgi ile
severek evlenmişlerdi
o cennet yeşili gözlere vurulmuştu adam
şimdi cennet yeşili gözlerden,cennet ırmakları akıyordu çağıl çağıl
kafasını cevirdi yine de,eşi görüp üzülmesin diye son deminde

Aradan bir hafta kadar geçmişti
çocuk babasının bilgisayarını açtı
babası her zaman “bu yazdıklarım benim hayat muhasebem”
“ben ölürsem kitap olarak bastırırsınız” derdi
şiirlerini okudu,öykülerini okudu
o sırada bir mesaj geldi
çocuk merakla mesajı açtı
arayan kızdı,merakla soruyordu
“neredesin,niye cevap vermiyorsun,dargın mıyız”
çocuk cevap verdi mesaja
“kimsiniz”
………
kız cevap veremedi,nasıl verebilirdi,kim di o

çocuktan mesaj geldi
“babamı arıyorsunuz değil mi”
“onu kaybettik efendim”

Mehmet Akif Gülhan 08.10.2005 Saat 20.28