Zamansız Duygular! .. Şiiri - İsa Yılmaz

onu sevdiğimi anladığımda
aşk gözyaşları döktüğümde
onu kendi ellerimle öldürmüştüm
hadi döndür döndürebilirsen
hayat duvarının ardından
hadi uyandır uyandırabilirsen
ölüm uykusunun sonsuzluğundan
nasıl bir şey bu
ne büyük bir talihsizlik
neyin intikamıydı bu
aşk ölümle mi gelecekti
böylesine anlamsız mıydı sevmek
ve zamansız mıydı aşkın doğuşu
bir şimşek çakmış, aşkın yüzü gözükmüştü
aynı şimşek aşkı öldürmüştü
karanlığa saçılan kıvılcımlarsa
bir kor olup yüreğime düşmüştü
göklerin kapısı açılmıştı, yağmur boşalıyordu
sırılsıklam bedenimdeki alev sönmek bilmiyordu
onu sevdiğimi anladığımda
o ölmüştü
aşkın cesedi kollarıma düşmüştü
masallardaki gibi öpsem uyanır mıydı
aşk büyüsü onu döndürür müydü
ömrümden ömür versem
derdini, kederini yüklensem
hastalıklarına müptela olsam
ölüm meleği aşkın ruhunu bağışlar mıydı
ya da günahlarını yüklensem
onu alır cennete götürür müydü...