Zamansız Düşlere Yenildim

Hep zamansız düşlere yenildim.
İçimde yaşattığımı sandığım umut.
Bir sarmaşıkmış meğer.
Sararken beni bilmeden...
Oysa kafdağındaydı gözüm...
Hep zirvesinde hayatın.
Gözlerinde yaşamayı isterken,
Okyanuslara göz diktim, göller dururken,
Gidip sığ birikintilerde boğuldum.
Ben her seferinde aslında kendime değil.
Sana hep sana ve gözlerine yenildim.
Zamansız hülyalara daldım.
Eserken yeller,
Yanan gönlüme derman olacak sandığım,
Vahanda ateş söndürmek,
Ve
Tepelerinde yağdırmak yağmurları.
Beni çamurlu sokakların beklediğini bilmeyerek,
Arnavut kaldırımlarında yürür sandım adımlarımı.
Ne kendime erdim.
Ne sana doydum.
Galiba hep zamansız öttüm...
Gün doğarken tan yerinin,
Batarken ufkun,
Gecenin zifir,
Sabahın ayaz yellerine yenildim...