Zamansız Bir Veda Şiiri - Sandra Şentürk

Bir vedaydı bu yağmur kokan bir bahar mevsiminde
Bir veda ki kelimelerle anlatılamayan...
Cümleler kifayetsiz,öyle boş ve öyle ıslak ki sokaklar
Düştüğü yeri yakar mı bir kıvılcım ?
Oradaki saadeti o masum ama dünyalara değer tebessümü soldurur da
O baharda çiçekler döker mi yaprağını koparmazsan
Sonra saf bir yağmur yağar da yağmurunu bırakmaz mı bir çift güzel masum gözde
Oradan küçük bir kız der ki; dünya böyle bir yer mi baba ?
Ve şimdi babası büyütemezken o kız çocuğunu
Zaman geçti,hayat büyüttü,hayat ki zamansız bir veda
Bir lunaparktı düşlerim,bir pamuk şekerdi bir tebessüm o zamanlar
Küçük şeylerle mutlu olabilen bir kız çocuğuyken
Zaman geçti,hayat büyüttü,hayat ki zamansız bir veda
Bir inci gibiydi masumiyet bulunması korunması zor ama kaybetmesi bir dakika alan
Büyütemezken babası onu ,göremezken okuldaki başarısını cadı kızım,prensesim diye sevemezken onu
Bu dünya utansın soldururken çiçekleri küçük masumiyetini...
Büyümek dediğinmiş meğer acımasız,sağır,kör sokaklar
Büyümek başını yastığa koyarken orada güzel düşler görmek istemekmiş
Şimdi o çocuksu saflığuna sarılıp yatağında uyumak varken oyuncak ayınla
Düşe kalka büyütürsün o küçük kızı
Her canı acıdığında sarılacak bir babası yoktur
Her veda zamandızdı bir hoşçakaldan ibaret
Kendine iyi bak derler ya bir veda da
Bazen diyemez insan ama Allah'a emanet eder.
Tadılmamış mutluluk yaşamak varken Unutulmayacak acılar yaşatırmış hayat bazen