Zamansız ayrılıklar Şiiri - Hülya Yılmaz

Sensiz bir gece ye daha giriyorum
Yalınayak ateşte yürüyorum
Gözlerimde yaş
Ayaklarım değil yüreğim yanıyor
Nasılda yabancı oldun birden
Dün” biz” iken, bugün sen ben olduk.
Ellerim üşüyor, özledi sıcaklığını bıraktığın günden beri
Hep bekledim, dönersin, döner de tutarsın diye
Ellerinsiz anlamı olmayan ellerimi
Ne sen geldin ne de tuttun elleirmi
Ellerimde dikenler her yanı kanıyor
Bildik bir acı bu aslında
Ama nedense alışılamıyor
Her defasında daha derinden vuruyor ayrılıklar
Ah şu zamansız ayrılıklar tam zamanında vuruyor hep
En zamansız zamanları seçiyor
İşte bir gece daha sensiz geçiyor
Hava soğuk, hava buz…
Bedenim değil, yüreğim titriyor…