Zamansız Ayrılık Şiiri - Rasimin Günlüğü

Gökyüzü, aşklarının rengini karşılamış, sevdalarıyla dolup taşan genç bir çiftin üzerine uzanıyordu. Ancak, bir gün ansızın gelen ayrılık, gökyüzüne düşen kırık yıldızlar gibi acı bir iz bıraktı. Zamanın durduğu an, saatlerin donduğu bir anıydı. Genç adamın gönlünde, sevgilisinin ayrılığından doğan bir boşluk oluştu, ve bu boşluk, sessizliğin içinde yankılandı. Baharın neşesi, ayrılığın soğuk rüzgarlarıyla solmuştu. Bir zamanlar dolu dolu çalan melodiler, şimdi hüzünlü notalarla çalınıyordu. Ayrılık, genç kadının omuzlarına düşen soğuk bir yağmur gibiydi. İçindeki fırtınalar, sessiz çığlıklarını geceye saldı, anılarının yankılanmasına neden oldu. Gözlerinde umutsuz bakışlarla kaybolan genç adam, yitirdiği sevgilisini geçen zamanda arıyordu. Sensiz geçen zaman, onun için bir umut ışığı olmaktan çok uzaktaydı. Zamansız ayrılık, yarım kalan bir şarkının acılı notaları gibi hissediliyordu. Sözleri yarım kalan şarkının hüzünlü melodisi, genç kadının kalbinde derin izler bırakıyordu. Zamanla unuturum deseler de, sensizliğin acısı geçmiyordu. Kalbinin sağlamaz yarası, zamansız ayrılığın sancısıyla daha da derinleşiyordu. Bir gece, genç adam gökyüzüne bakarak, belki bir yıldız düşer de sevgilisinin kalbine gelir umuduyla dolup taştı. Ancak, yıldızlar sessizce ağlıyordu, zamansız ayrılıklarına tanıklık ediyorlardı. Zamanın içinde kaybolan bir masal gibi, genç çiftin aşkı zamansız ayrılıkla kararmıştı. Belki bir gün, pişmanlıklarının içinde bu masal yeniden başlar mı diye düşündüler. Ancak, zamansız ayrılığın hüznü kalplerine işlemiş, geri dönmek zor olacaktı.