Sonbahar yaprakları dökülmüş sokaklara
Ağaçlar yorgun, boyun eğmiş fırtınaya
Dışarıda koşuşturan insanlar dönüyor yuvasına
Sokak kedileri sessiz sığınmış kuytulara
Ben dört duvar arasında, pencere arkasında
Hüzün mevsimine takılmış yalnızım buralarda
Yapraklar dökülürken yüreğin ıssızına
Yollar uzayıp giderken alnımın yazısında
Zamansız açan kardelen, tazesin hep aklımda
Söküp alsam avucuma solacaksın kollarımda
Bırakıp gitsem kalacaksın tek başına
Çıkmaz yola girmiş sevda belirsiz manalarda
Her ne kadar yakınsak, uzağız mutluluğa
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 13:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!