Bir ayrılık türküsüydü köy vesaitinin korna sesi
Notaları dönüşün imkansızlığına uyarlanmıştı
“görüşürüz” dememiz bir dil alışkanlığıydı
Bir nakaratıydı sadece bu hüzünlü türkünün
Gerçekçiliği olmayan bir gülümseme,
Sıkılan dost ellerinin soğuğu,
Bizim oranın sert havasından değildi bildiğim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
