Zamansız Şiiri - Jale Ateş

Sana avuç içi acılarımla geliyorum
Göz bebeğimdeki buğunun ilk perdesiyle
Ve hasret kokan cesetlerin yaşam coşkusuyla
Ölümü yaşamak adına
Bütün dünya yıldızlarını toplayıp
Sana rengarenk yaşamlarla geliyorum
Dokun bedenime
Bir doğum sancısında hisset beni
Şarabın kokusunda
Ben aslında sandığım yerlerde değil
Senin içindeyim bilirim
Giderken ismini koyamadığım mekanına
Parçalarımı gömdüm kızgın toprağa
Sen saydam gözlerinden
Masmavi bir ışık yağdırıyorken ansızın
Yarasalar çığlık attı o an
İlk defa gördüm bir ceset
İnanmak istemedim lanetledim ölümü
Yağıyordu yağmur çıldırasıya
Çünkü sen susamıştın
Şimşeklerin haykırışı
Sitemlerimi anlatıyordu sana
Kapalı gözlerindeki çiğ kokan mekanında
Dehşetti, korkmuyordum
Özlemenin burukluğu vardı sadece
Seni yalnız bırakmamak adına
Gelmek istiyordum rüyalarına
Oy gecelerime acısını sindiren
Göz bebeklerimdeki buğunun son perdesi
Kar beyaz saçlı sevdiğim
Dedelerin dedesi
Dillerindeki türküler daha coşkulu
Bahçendeki kayısı daha döllü
Emanetlerin bende bir ömür gibi kutsal
Sitemim toprağın bayram sevinci
Seni hatırlamak
Yas tutan yüreğime su serpmemeli
Gel desem gelir misin
Ölüm adın yok senin
Sen bensin
Bense yokluğun, yoksulluğun evladıyım
Ellerini uzat
Kalbimde hissettim seni
Salkım salkım umut yığını bu gece
Oysa sen değildin sızı
Gün ışığına küskün gözlü
Sen değildin beni yoran
Yarım kalmıştı güneşe duran çiçeğin öyküsü
türkülerimiz
Yasımı sarmıştı kefen
Uykusuzluğumdun, üşüyordum
Ey gözlerimin soluğu
Şiirim ağıt olmamalıydı yollarına
Kıyasıya sana verdiğin canımın sonu olmamalıydı
Mutluydular insanlar
Yüreğimde kaçışan baykuşların çığlığını duymamışlardı
Belliydi artık gelmeyecektin
Bahar yoktu artık
Sen ölümü anlatmaklıydın
Kaydını dondurmuştu
Ve faturası kesilmişti
Gözlerindeki anlamın
Duygularımı erzaklayıp
Sis bulutu oldum
Ellerini uzat bana
Kalbimde hissettim seni, zamansız