an gelir ağlamaklı olur ya insan...
vurgun yemişçisine,
sırtından hançerlenmişçesine,
ağlamaklı olur
deli deli sevdalanmışçasına...
an gelir yüreği daralır ya insanın...
bir mengenede sıkıştırılmışçasına,
darmadağın edilir,taş üstünde taş bırakmamacasına.
ormanı andıran yüreğinde bütün bir yeşile düşmancasına...
an gelir tiksinti verir ya insana zaman...
bütün gözyaşının sebebi kendisiymişçesine,
bütün griliklerin kaynağıymışçasına.
tiksinti verir;
bütün şarkılarını yitirmişçesine...
an gelir mavisini yitirir ya insan...
yitirir ve bir daha bulamaz,
asla bulamaz...
Kayıt Tarihi : 28.4.2005 17:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Metin Savut](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/28/zamansiz-29.jpg)
sevgıyle kalın,
TÜM YORUMLAR (1)