Zamansız Şiiri - Bülent Yücetürk

Herkes yazıldığı gibi okur belki senin adını
Kimse bilmez masum yüreğimin sana andını
Kolların yerine hep sardın bana yara bandını
Süzüldün durdun hayalimde çırparak kuş kanadını

Dünya gözü görür mü bilmem gül yüzünü
Can bağımda tutmuş kara üzüm gibi gözünü
Ne sen söyledin ne de ben duydum tek sözünü
Bir damlan yeterdi söndürmeye içimde közünü

Zamansız geldim zamansız gideceğim dünyadan
Bir tohum ektim beklerim yeşersin sulamadan
Dumanın tütse yeter kül olurum ateş yanmadan
Ne deniz ne okyanus kandırır sana kanmadan

Gerçeği başka hayali başka yaşarım durmadan
Gündüze başka geceye başka bakarım uyumadan
Aklım bir yere kalbim bir yere gider bana sormadan
Azraili beklerim dünya olan durakta yaşamadan

Rüya olsa uyanırdım gerçek olsa yaşardım
Gözlerim görse yeter ayaklar olmasa da koşardım
Yaşamak marifet değil ben sensizliği başardım
Ömür değil ama benim yolum bitmiş buna şaşırdım