Kaybolmayan anılar ruhun mekanıdır

belki mesaj, biraz zamansızlık
belki ruh işi dümen kararında kararsızlık
belki karadır biraz zamansızlık

şiir ,
rakı mıydı denizsiz parmağına
rakımı yükseldikçe kalbin,
ezgin biri gibi bakan iri gözleri
günahtı, tohumdu, suskuydu;
o dağları, ırmakları, ovaları
aynadaki denizinden yeni ayrılmıştı

yeni bir kapı diledim
ve çelik ve su,
cömertti tanrınız
dostu diledim:
sazına mızrap diledim,
gövdesine can diledim;
canım,canına değsin istedim!

sonrasında,
mavi oldum kuş oldum
insan oldum, gölge oldum
ben nasıl yaşlandım
yirmidokuz harf sığdıramadı derdimi
ben enstrüman çalamam güzelim
ben resim çizemem güzelim
güzelim ben zanaat bilmem
ben kıvıramadım kıvırcık lehçeni
anlaşılan ben gölgemi anılarıma satmışım

açmadı bana yüreğini
oysa kanımla yazabilirdi bütün derdini
dileseydi rüyadan da sayabilirdi
it gibi bütün çektiklerimizi.

uçuşan kelebek külleri
savrulan güneşin hakikati
mavilik, kuşluk, insanlık, gölgelik, yaşlılık
günahı ve tohumuydu rakı döktükleri denizin.
dokunsalar ağlar mıydık ayılsak kurur muyduk