Zamansız Şiiri - Yunus Emre Gümüş

Biz kendi dünyamızda
“Ne zaman” diye sorardık
Aslında ne taşlar vardı eteğimizde
Ne de saman saklardık..
Evlerimiz hep bir bakkalın karşısında
Yada bir ibadethanenin
Biriyle diğerinin arasında
Boşu boşuna mekik dokuduk
Oysa büyümekti tek amaç,
O kadar sıkıntı, bunca yamaç
Hep büyüyüp sevmecesine
Yüz sürüp, dudak öpesiye kadardık,
Sanki hep sevilecek gibi yaşayıp
Ölmeyi düşünmez, ama yine de ölürdük.
Yakıp küllerimizi savuracaklarına
Arkamızdan; “iyi bilirdik” diyenler bırakıp...