Zamansız Şiiri - Meryem Çat

Kocaman trenlere bindirdiler bizi
Kordon bağı ile henüz bir ilişki kuramamışken
Tek heceli sözcüklerin arkasına sıralandık.
Henüz 'yol' kelimesini öğrenmemişken
Mesafeyi sordular,
Gülümsedik, en çocuk kahkahası halimizle.

Baharlar geçti,
Onlarca kış mevsimi ve yüzlerce gün ışığı yaladı yüzümüzü.
Aşındı suratlılığımız.

Duyduk ki,
O kadar zamanımız olmadı hiç!
Evet, öğrettiler.
Ezberletilmiş sürgünlerin zılgıtları kimseye derman olamadı
Öldük,
Bittik ve bitemedik aynı surette bin asır.

Bir kısmı soyunamadı,
Bir kısmı soyunduğunu hiç giyinemedi,
Hep çırılçıplaktık,
Hep ten rengi,
Hep yaşlanır gibi,
Ölene kadar.

Bir iki damla uykusuzlukla örtmeye çalışırken her birimizin gecesini,
Hiç birimizin zamanı yetmedi şeffaflaşmaya....