ZamansıZ Şiiri - Sevil Bakır

Sonumuzun sonsuzluğa uzanacağına dair küçücük bir umut peşindeyken kalbim,

Sorgulama sevgimi...

Gözlerinden süzülen her bakışta kendime pay çıkarmakla harcanmış zamanlarım,
Hesap sorarcasına dikilmişken karşımda,
Sana verebilecek bir cevabım olamaz ki benim.

İki tarafından çekiştirilen kumaş parçaları gibiyiz oysa,
Gerilmişiz...
Yeter artık kopsun inceldiği yerden dileğiyle bakarken birbirimize,
Sevginin adını ağzımıza almak hiç yakışmadı...

Artık zamanlarımız bile birbirimizi ertelemeye ayarlanmış,
Ne beni gör ne aşkı dile getir sevgili.
Ne tuhaf;
Uzaklaştıkça uzlaşır gibiyiz,
Her kanatışta daha az acıtıyoruz birbirimizi...

Hücrelerime yavaş yavaş işleyen her zerreme yayılan bir zehirsin sen oysa,
Acısız silinip gidiyorsun hafızamdan.
Ve ben hiçbir çaba göstermeden unutuyorum seni.

Ne kadar aynısın,
İlk günkü gibi...
Gelişin de gidişin de zamansızdı...