yaralısın...
yaralıyım..
saklıyorum..kendimden ve bendeki senden
belki büyümesinden korktuğum için yaranın..
ya da..
ismi sen olduğundan..
şimdi iki cümle var aramızda
sadece iki cümleyle başlıyor ve bitiyor artık sayfamız
gözler kaçarcasına bakan
bakarken kaçan görmelerde...
ve hiç bitmeyecek gibi hissedilen
ve bir kelebeğin ömrü olan anlarımızda işte şu iki
cümlenin kelimeleri dökülüyor...
belki olması gerkenlerdeki gibi
bir senaryo gibi
belkide gerçekten o yüreğinin en dibindeki benden
bendeki senden dökülüyordu..
zamansız...
zamansızdı..
seni varetmek bende..
şimdi
varolan bende seni yaşatmak
zamansız...
Kayıt Tarihi : 17.10.2009 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!