Zamanlıca Şiiri - Bayram Kaya

Zamanı beğenmemişim
Parelerle içimde zaman
Zamanla kalmadım ki
Oluşum ve yerim zaman...

Ey zaman!
Hani can gider sen kalırdın!
Huy da çıkardı
Giden, sen değil misin?
Öküzlük tutulmada baki*

Sevdalarla hüzünlerle
Yaşayıp yaşamadıkla
Padişahı hükümranı olmadıktan sonra Dünya'nın
Neye yarardı amanın
Hani nerde, başlangıcın deminde
Deprenen, kaynayan yerin cehenneminde
Zebanilerde yurtsuz
Hali eseri mi kalmış, bak
Yeşilinle, dağı delen zehenneminde

Tutamamışsın verdiğin sözü
Boşa devindirirsin görmez gözü

Bir elinde sual, bir elinde tuval
Olamlılık olmasaydı
Boş dururdun boş, sanki hurda çuval.

Değişmende bir tuhaf
Ne gariptir şeceren
Dünden bugüne yazılı
Bir elinde havuç durdurur küfran edersin
Bir elinde sopa
Gör zemini yerindir cehennem diyen
Böylesi, her yanına fevksizlik
Hâlbuki
Şikeste değildir, olgunca eminde
Saymamış sapık, senin gibi ateşle kurutanı
Görmezdesin, bir elinde E=MC2
Bir elinde Gordion’u tutanı

19.07.2009

Zehen: akıllılık, kuvvet koyularak yol alma. Buradaki oluş, zamanın hafızasını zorlamakta zorlanan da, oluşla yeni zamanı oldurmaktadır.
Yeşiline: Yaşama arzusuna duruşlar
Küfran: Nankörlük, küfür içinde bilip, her tür azabı hak etmiş saymak
Şikeste: Kırılmış olan
Fevk: Üst yan, göğe bakan yan, var olan asta, üst oluş
*Burada öküzlüğün de bir zaman olgusu olduğu değinmesidir. Değişemedikçe varlıkla ve zamanla aktarılacaktır.