Zamanlı Zamansızlık Şiiri - Önder Karaçay

Hiç kimseye yetmiyor zaman
Oysa her insana eşit dağılım yapılıyor

Çoğu kıymet bilmiyor, azının bildiği kıyamette yaşamda değer görmüyor

İnsan sonsuza kadar yaşayamaz ilkeleri varsa ve yaşarsa insanın adına ilkeli geçmişi yaşar.

Kırgınlıklar ile geçen zamanlar yaşamdan kopan zamanlardır.

Zamanı, hiç tükenmeyeceğini düşündüğümüz bir kaynaktan almışçasına hovarda bir tutum içinde harcıyoruz.

İçinden geçtiğimiz zaman ile geçen biz aynı dili neden konuşamıyoruz?

Zaman bize başka, başkalarına başka konuşur?

Son günümüz hangi gün? Hangimiz biliyoruz?

Ölümlü korkuları, ölümsüz arzuları bizde mi toplamış yaşam?

Bilmiyoruz!

Sonraki yaşlar ile söz mü kestik sürekli süreli ertelemeler yapıyoruz

Şu yaşa gelince şunu yapacağım demek yerine neden hemen harekete geçip yapmıyoruz?

Yaşamda çok az insanın ulaşabildiği bir pencereden bakıyor olmanın ayrıcalığını hissederek yaşayabiliyor muyuz?

Hiç sanmıyorum!

Ölümlü olduğumuzu unutuyor
Yaşamlı geçmesi gereken süremizi de kısa tutuyoruz!

Niyetimizin ne olduğuna kim karar veriyor?
Seçimlerimize konu seçenekleri biz belirlemiyor iken
Neyi ve kimi, kimin için seçtiğimizi ne zaman öğreneceğiz?