Zamanlar. Şiiri - Enver Özçağlayan

Gönül detferimden sildim de seni,
Kâğıdını yırtıp çöplüğe attım.
Yıllardır boşuna yaktım bu teni,
Ruhum yenilendi, huzuru tattım.

Duruldu çalkanan lodoslu deniz,
Dalgalar gemiyi dövmüyor artık.
Geminin kaptanı oldum da sensiz,
Sâkin bir limana çıpa bıraktık.

Şimdi ben, yeniden doğmuş gibiyim,
Pembe ufukları görmekte gözüm.
Kâbus muydu yâ Rab bunca çektiyim?
Bu liman getirsin ruhuma çözüm.

Dalarım geçmişe bâzı zamanlar,
Yanar ciğerciğim, küller savrulur.
Sanki bir Cehennem ah ve amanlar,
Geçmiş ateşinde yürek kavrulur.

Şimdi ömrümüzün hasat zamanı,
Bilmem neler ektik, ne alacağız?
Ayırdık mı gün gün sapı, samanı,
Rab'bin huzuruna ne katacağız?

Artık âsûde bir ömre tâlibiz,
Ne aşkta, ne meşkte yoktur gözümüz.
Gördüm ki; ne mağlûp, ne de galibiz,
Geçer akçe olsun bizim sözümüz...

15.05.2018
Fatih-İST.