Hayallerimi çocuklardan habersiz kurdum
ve gökyüzünden,
Yaşlandım, ama hayallerimde hep renkli uçurtmalar!
Zamanla yüzüm uçurtmalara benzemiş biraz renksiz
Neden? derdim etrafımda çocuklar dolaşırlar
Zamanla davranışlarım da uçurtmalara benzedi
Çocuklarsız ve gökyüzü'süz yapamaz oldum!
Yeryüzüne bu kadar yabancı bu kadar uzak
ki dolaşmaya çıktığım günün en yoğun vakti
Yeryüzünün en işlek caddesinde kayboldum.
Şimdi çocuk parklarının eksikliğini hissetmeyen insanlar
Şimdi sokaklar mahzun, çocuğu olmayan kadın gibi
Şimdi baştan ayağa uçurtmaya benzeyen ben
Hatırlamıyorum bile en son tuttuğum çocuğun elini
Kayıt Tarihi : 13.2.2007 17:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!