Önce hayatın ne kadar karışık olduğunu anlarsın
Sonra hayatı çözmeye çalışırsın
Bir süre sonra başaramayınca
Vazgeçersin, yaşamaya devam edersin
Çoğu zaman aynı şeyleri yaşarsın
Tek fark başlangıçlar olur
Aynı sonuçları yaşarsın hepsinde
Sonra aynı kargaşanın etrafında döndüğünü anlarsın
Zamanla yaşamayı öğrenirsin
Kimseye güvenmemeyi…
Aynı hatalara düşmeye başlarsın
Sonucu ezbere bilirsin
Bir süre sonra geceleri
Yatağınla boğuşmayı öğrenirsin
Yorganına daha sıkı sarılmayı.
Gecenin karanlığına,
Tavandaki aynı noktaya alışırsın
Zaman geçer devran döner
Kendi başına kalmayı öğrenirsin
Aslında kimsenin yanında olmadığını
Sonuçlarını bildiğin hatalara düşersin yine
Bir süre sonra olanları olduğu gibi
Kabul etmeyi öğrenirsin
Her şeyi öğrenirsin, alışırsın da
Aynı hataya düştüğünde çektiğin acıya alışamazsın
Ağır pişmanlık kokar çünkü
Ama yine de elinden geleni yaparsın
Çırpındıkça da biter gidersin
Olanları olduğu gibi kabul edersin….
“Üzülme sakın.!
Yaşayan ölülere yas tutulmaz..! ”
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.