Zamanında kaybettiklerime inat, karşımda duran kahve yudumladığım fincanınla, geçmişinde yanlış duraklar da inen bir yolcunun pişmanlıkları yok. Yolcuyum çünkü ben, tamamlayamadığım yolculuklar şevkimi kırmıyor. İnandığımdan elbet bana da ait bir durakta birinin beni kolumdan çekeceğine. Üzülmen için önce sevmen gerekirdi beni, sevmek bir tercih meselesidir, hoş üzülmede zaten. Çünkü sensiz içimdeki ayazlar yerini bahara bırakmak üzere. Doldurduğum gibi boşaltmasınıda bildim sana verdiğim değeri. Yerine esen küllerin rüzgarında üşütmen artık ilgilendirmiyor beni. Engel olamasamda bu gece canım anımsamak istemiyor seni. Fatihadan vazgeçtim, mezarımdan taş çalma..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta