Zamanında Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Annesiyle yatan
Bebeği gördü çocuk
Bebek sıcaklığını tutmuştu anasının
Göğüslerinden hayatı emiyordu.
Her soluk alışında
Yüzü dolunay,
Kaşları küçücük yay.
Kıskandı kardeşini çocuk
Aralıkta dondurma isteyip ağladı.

Çimlerde yuvarlanan çocuğu gördü genç
Çimlerin yeşilini sarınıyordu çocuk.
Çamurdan pabuçlarını tutamıyordu ayakları.
Atladığı her su birikintisini unutup,
Daha büyüklerine koşuyordu.
Paçalarının tozunu silkti genç,
Çocuğu azarladı.
Cep telefonundan saate bakıp
Uzaklaştı dershane yönünde.

Eşini çocuklarını gezmeye çıkarmış adam,
Çocuklarından çok etraftaki kızlara bakarken gördü,
Bankta oturmuş el ele gençleri.
Gençler unutmuşlardı mekânı,
Fısıltıyla konuşuyorlar
Ve her sözde daha güzel anlaşıyorlardı.
Dokunduklarından birbirlerine
Ahlaksızlar dedi adam
Utanmıyor musunuz, burada aile var.
İki yabancı gibi aile olmaktan korkarak
Uzaklaştılar farlı yönlere.

Bastonunda ağrılarını taşıyan dede
Kulağı ezan sesinde,
Bir adam gördü ailece eyleme giden.
Adamın elinde pankart
Gözünde kararlılık.
Emeğinin hakkı için mücadele edecek.
Eşi ne önde ne arkada
Tam da yanı başında,
Çocuklar dalgalandırıyor sendika bayraklarını.
Yürüdükçe çoğalıyorlar.
Bastonlu bakıyor peşlerinden.
Bunlar boş işler diyor
Biz de yürümüştük zamanında.
Ezan okunuyor ardından sela.

Devrim Ser ÇİNDEMİR