Zembereği boşaldı zamanın
Timsah gözyaşları akarken,
Bir çağrı gibi siniyor gözlerime,
Gözlerinden yansıyan ize isyanım
Geçen zamanı hatırlama yolculuğunda,
Kendimi buluyordum.
O yansıyan imgeyle kendime yer açıyorken,
Zamanın bize bakışının yönünde kayboldum
Kapısız, bacasız yerde zaman mevsimsiz,
Açılan yerde kapı yoktu içim sessiz
Gitmenin sadece adı vardı sözcüklerde
Kalbim yine de atıyordu sensiz
Her ayrılık yangın yeri değil ki
Yordamsız bir gül bahçesine giriş gönülsüz.
Gitme zamanı değil
Bu yol dönüşsüz.
Üzeri örtülü rüyalarımda seni de gördüm,
Dersin ki görgüsüz
Bırakmaya yeltendiğim an meyilsizdim
Ruhumuzu göç zamanına mülteci ettik,
Aramızda derin bir uçurum yaratıyordu üstelik
Önder Karaçay
Önder KaraçayKayıt Tarihi : 24.11.2015 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)