Zamanın süzgecinden akıyorum

Zamanın süzgecinden akıyorum…

Sallanıyor zaman bir beşikte,
Habersiz benden, ama umursamaz,
Geçiyor hayatın ritimleri tenimden,
Anlamsız yaşıyorum…
Gönlümde yaşattığım aşkı,
Söküyorum kökünden,
Bitiyor hayat gözlerimde,
Tükeniyor anlamsız…

Ömrüm vurgun yer gibi, tırmanıyor sona,
Fark etmiyorum, çünkü sen yoksun,
Adımlarım beni alıyor tenimden,
Ruhumsa gidiyor sessizce…
Çiçeklerin açtığı ormanlarda,
Bakışlarım kayboluyor sensizliğimde,
Aslında sevgimde açan,
Güllerin soluyor, yüreğimde…

Al beni götür sensizliğin tünellerinden,
İçimde hızla giden bir kara tren var,
Durmuyor yolcumu indirmiyor,
Zamanı umursamaz bir tavırda…
Her yerde sanki bir kayboluş rüzgârı,
Esiyor gözlerime saklıyor seni,
Tamam, gelme yüreğimden eksik ol,
Artık zamanın süzgecinde, akıyorum…

Oktay ÇEKAL
25.02.2014-20.00