Zamanın Rüzgarları Şiiri - Nafiz Karak

Zamanın rüzgarları eser dağlardan denizlere,
Gönüller arasında dolaşır, sevgi tohumları eker.
Her sabah güneş doğar, umut ışığıyla dolar gökler,
Akşam olur, yıldızlarla örter geceyi, eski hikayeler.

Bir yaprak düşer, sarı sonbahardan,
Kalplerde bir burukluk, bir hüzün bırakır ardından.
Ama bahar gelir, tomurcuklar açar, yeniden doğar hayat,
Sevda türküleri söyler, kuşlarla birlikte şarkılar atar.

Gözlerinde derin bir deniz, sırlar saklı,
Her bakışında bir dünya, bir sonsuzluk var sanki.
Ellerin bir dokunuşla şifa verir, kalpleri sarar,
Sevdanın en saf halini, en temizini buldum sende.

Dağlar gibi sağlam, denizler kadar derin,
Sevdanla büyüdüm, sevdanla serpildim.
Düşler kurarız, birlikte bir gelecek,
Yıldızların altında, yeni başlangıçlar, yeni sevinçler.

Gecenin karanlığında, ay ışığıyla dans ederiz,
Gündüzün aydınlığında, güneşle bir oluruz.
Her anı bir başka güzel, her anı bir başka anlamlı,
Sevdanın büyüsüyle, her gün yeni bir destan yazarız.

Zamanın rüzgarları değişir, mevsimler gelir geçer,
Ama sevdamız hep aynı kalır, değişmez, eksilmez.
Bir ömür boyu, birlikte yürürüz bu yollarda,
Sevdanın izlerini, kalbimize kazırız, derinlere.

Gözlerin bir ışık, kalbimde bir ateş yakar,
Sevdanla yanarım, sevdanla varım bu dünyada.
Zamanın rüzgarları eser, bizi birbirimize taşır,
Sevda ile, umut ile, birlikte sonsuzluğa uçarız.