Zamanın Peşinden Gidenler

Işığım ol yine, karanlığımda aydınlat kalbimi. Benim ol yine tut ellerimi. Hapset kalbine, orda öldür beni... Gitmeseydin yeterdi. Ya da 'gitme' dememe izin verseydin, belki yolundan çevirirdim. Belki şimdi elleri aşk diye sevmezdin. Yine ben olurdum belki, 'uğruna ölürüm' dediğin...

Yaşanan bir kaç anı varsa, onları da sildin yalanlarınla. Tozu dumana katardın her bakışında. Bazen içim yanardı, bazen kalbim sızlardı. Ama yanımdayken herşey farklıydı. Bir gülüşün yeterdi oysa dünyayı yakmama. O sesin uyuturdu beni her gece, başımı yastığıma koyduğumda... Sonradan anlardım ki bir aşk var içimde, gittikçe büyüyen. Bir aşk var içimde ömürlük, beni ona hapseden. Şimdi de anladım çıkmak imkânsız o hapisten. Bir çilingir lazım, adında aşk tüten...

Dün senindim, bugün seni sevdim, yarın senin için öleceğim. Sen benden habersizsin... Birgün güneş doğmazsa kalbine, için buz tutarsa aşktan, canın yanarsa; hatırla beni. İlk ben geleyim aklına, çaresiz kalışlarında...

Günler geçiyor, yılları da getiriyorlar peşinden. Kaç gün geçti sensiz, kaç yılı devirdi bu kalbim. Kaç yıl daha beklemeliyim! Yar, ne zaman döneceksin. Ne zaman duyacaksın ahlarımı. Ne zaman sileceksin günahlarını. Ne zaman benim olacaksın yine. Daha ne kadar bekliyeyim, kaç sene?

Seviyorum ilk günkü gibi. Bekliyorum gittiğin gün gibi. Dayanamıyorum sancılarına, hasretin beni bitirdi... Çık gel bir gün. İnan yine seni bekliyor olurum...

FURKAN GÜLDEN