Bu satırları sana, zamanın tam da ortasında yazıyorum.
Gecenin sessizliğine sarılmışken, özlemin gelip yanıma oturuyor.
İçimde taşıdığım sevgi, artık anlatılmaz bir derinlikte.
Senin adını andığımda, kalbimde küçük bir çocuk uyanıyor.
Saf, tertemiz, dokunmaya kıyamayan o çocuk…
O çocuk ki, seni bir çiçek gibi sevmeyi öğrendi.
Ve ben, her sabah seni yeniden sevmeye başlıyorum onunla birlikte.
O kadar güzel bir yüzdü ki
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep
Devamını Oku
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta