Mahşer Gününde

Sanma ki sesin duyulur her yerde,
Kapanmaz defterler, yazar kalem de.
Bırak ertelensin tüm duruşmalar,
Şaşmaz adalet ilahi âlemde.

Zulümle yükselen, bir gün düşer de,
Mazlumun gözyaşı kalmaz yerde.
Ne taht, ne taç, ne de sahte zafer,
Hüküm değişmez mahşer gününde.

Kim zalim olmuş, kim hak peşinde,
Görünür hepsi sırlar açılınca.
Sanma ki dünya hep böyle döner,
Hak yerini bulur vade dolunca.

İsyanlar susar, zamanla geçer,
Kırılan kalp, sonunda özler de.
Her şeyin bir sonu vardır elbet,
Ve adalet eninde sonunda gelir de.

Ne zaman gelir, bilinmez o an,
Ama her zulüm bulur karşısında bir yaman.
Gerçekler er geç aydınlanır,
Ve adalet asla kaybolmaz, gelir zamanından.

İçinde bir umut var her kalpte,
Bilinmez ne zaman, ne de kışın sonu.
Gecenin karanlığına bir yıldız düşer,
Ve adalet bulur, her kaybolan yolu.

Bütün taşlar yerli yerine oturur,
Bir gün her haksızlık ortaya çıkar.
Zaman her yarayı iyileştirir,
Ve hakikat her karanlıkta parlar.

Ve sonunda gelir o büyük an,
Kalkar zulüm, adaletle barışır.
Her şeyin bir sonu var, unutma,
Ve her karanlık ışıkla buluşur.