Zamanın ötesi Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bütün hikayelerini zamanın ötesine itip
Ben seni sensiz de sevebildim

Hiç olmadık zamanlarda apansız geliverendin
İzlerini takip ederek tekinsizce dolaştığım yüreğinin
Beni sevmesini bilsen ne çok sevdim

Yıkık tonozlarım viran enkazımla
Dayanabildiğim kadar bekledim kıyılarında
Gelir diyerek yola çıktığın gemileri bekleyerek
Mecalsiz kalana kadar bekledim kadim dostum
Deniz'le söyleşerek
sonsuz kıyılarında dolaştım zamanın

Ne olsa seni düşünmeye bir zaman bir zemin
Buluyorduysam yine de ben seni
Ben seni sensiz de sevdim

Bil bakalım nasıl bir şeydir seni sevmek
Seninle demlenmek yıllarca

Yıllansın diyerek
Gönül mahzenime koyduğun aşk şarabına kıyas lal
Payıma düşen en kıvamlı en sarhoş edici ahlarımdı
Ahtımızdı
Küllenmemiş bir aşk'ın eyvahı say bunu da

Uzak ihtimallerin yıkıma sürüklediği bir vaktin
O hayal şehrinin rıhtımında bekliyor olacağım seni

Sen hala bu aşk'ın milattan öncesinde misin

Sen ki yüreğimin tek sahibiysen
Nasıl bigane kalabilirsin nasıl kalabildin

Şimdi kederlerimle bırakıp gittiğin kapattığın
Unuttuğun o mağarada
Antik sarkıtların billurlarıyım
Bıraktığın kadar saf

Bir tekkeye dönüştü bu yer sabrımdan yeridir tavaf
Tuz buz oldum üşümekdeyim

1/Ekim/2013/Salı/Bodrum

Yüksel Nimet Apel