Zamanın Mor Sürgünü Şiiri - Tahsin Şimşek

ZAMANIN MOR SÜRGÜNÜ

Gözlerinde menekşeler açtıran o kokuyum ben
Bahar seli aşkım rüzgârına boyun büktükçe
Ve bir nisan akşamıyım sabahlarda gözü olan
Mor hüzünlerdeki yaprak ışıltısı o ilkyaz şiir

Ceviz ağaçlarında büyüyüp dal budak salan rüzgâr
Hüznün kuytu gölgesindeki o dere içi serinliğiyim
Ve bedenini arayan bir ruh gibi Baudlaire’ce o arzu
Çekirdeğidir aşkımın durmadan zamanı haklayan,

Derelerin ve yalnızlığın coşkusundadır can ve şiir
Su yürüyen ağaçtır o, kökü hep geçmiş, ucu o dal çiçek
Ve o ceviz sandıklarda serinlik kokan anılarım ki
Bir şiirin bahar rüzgârıdır, aşkın savurduğu deli gençlik

Kor gülücüklü günün nabzı diniyor, işte batıyor güneş
Hep bir adımken çıkmaz mı güzelliğe vurgun aşkın son yangını,
Ve sonra şiirin çöpçatanına kalır, mevsim dışı bir zaman
Kaç gönle sürgünken, hep şiirlerde sürgün verir bu yaşam