Zamanın Köpüğü Şiiri - Orhan Cesur

Asrın büyüsü
anın örtüsü
göze perdedir
yol arkadaşı illüzyonun.
Mekanda, andadır yaşamak
manaya erdiğince
ve insan, ne yazık
mana denizinin sığ kıyılarında
zamanın köpüğünde oyalanır.

Bilir misin, tuvalde resim
deklanşörde enstantane
neden dokunur insana?
Tozu dumana katan fırtına
ne anlar karıncanın ahvalinden
papatyanın, gülün endamından
rağbetimiz, hız treni
ne bırakabilir yola, göz izinden başka

Kanat kanat
hengâmesinden hayatın
çekip aldığım kelebek
yavaşla, yavaşla ve yakınlaş biraz
ayrıntıların güzelliğinde
fehmine var hayatın...