Kıyısında Beklerim Zamanı

Avlunun köşesinde unutulmuş bir küp,
içinde kuruyan anılar.
Ne bir damla ses, ne bir yankı,
Yalnızca soğuk bir kış günü
Ve her tarafı alabildiğine suskunluk.

Buz kırağı sofrasından
bir gölge gibi çekilmiş
sıcak günlerin hatırası.
Kimi kaybetmiş sesini,
kiminin yüzü yok artık
adını bile unuttuğum çağlarda.

Ve bir harf düşer sofraya,
buruşuk bir mektupta
unutulmuş sözcükler gibi
kanatır zihnimi.
Zaman soluk bir rüzgârla
savurur geriye ne varsa,
heybesindeki anlamsızlığı.

Bir tek kokun,
bütün kayboluşlara inat
sığınağını bulur tenimde.
Ellerimde kırışan günlere bakıp
kıyısında beklerim zamanı.