Senin yokluğunla büyüyen bir zaman var içimde.
Her şeyin yerli yerindeymiş gibi göründüğü, ama hiçbir şeyin yerinde olmadığı bir çağdayım artık.
Gözlerin yok…
Ama bakışların hâlâ duruyor üzerimde, bir duvar saati gibi, hep aynı zamanı gösteriyor:
Benim çocukluğum.
Senin varlığın.
Ve dünyaya ilk güvendiğim kucak.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta