Zamanın Kalbi... Şiiri - Ziya Tüfekçi

kanayan bir yaraya merhem,
ya da geçmesini istediğin bir acının ilacı değildi zaman..!

zaman;

sırf gözlerine daha fazla bakabilmek için çabaladığım sürenin adıydı,
ellerini daha sıkı tutabilmek için harcadığım enerji,
ya da ölmeyi dilerken senden önce yaşamdan,
senden sonra daha çok yaşamak istediğim süreydi zaman.

zaman;

gözlerine bakmaktı,
tenine dokunmak,
hissetmekti doyasıya,
saçlarına dolanmak,
ve teninin tuzunda un ufak olmaktı...

ağlamaktı utanmadan,
sevinmek,
ya da omzuna başımı dayarken güçlü olmayı biraz emanet edebilmekti hayata,
ve yorgunluğumu su gibi akıtmaktı dizlerine...

zaman;

geçen bişey değildi,
zaman şimdiydi,
yaşanan herşeydi,
iyiki'ydi,
vardı,
ordaydı,
hiç geçmeyendi,
kelimelerinde saklıydı,
benimdi,
bizimdi,
yaşıyordu bizimle,
geçmiyordu,
tıpkı aşkın gibi,
tıpkı sevdan gibi...

sonsuzdu,
kalbimdi,
kalbindi,
yaşama ayak direyişim,
seninle bir saniye daha fazla olabilmenin adıydı...

ve zaman;

tıpkı senin gözlerin gibi bakan bir çocuğun baba demesiydi,
zaman sendi,
geçmiyordu,
seviyordum,
seviyorum..!