Zamanın İzleri Şiiri - Salih Küçük

Bir şehrin tozunda kaybolmuş adımlarım,
Yüzümde rüzgârın bıraktığı derin anılarım.

Geçmişten arta kalan bir gölgedir izim,
Sessiz sokaklarda yankılanır yalnız gizim.

Bir ağacın dalında asılı kalmış mevsim,
Zaman, eskiyen sayfalarla doldu benim.

Uzakta bir tren sesi, her şey geçip gidiyor,
Ne dün ne de yarın, hepsi iz bırakıyor.

Bir saat, bir döngü, hep aynı kısır çember,
Gözlerim ufka bakar, ama akıl hep keder.

Yollarda taşlar döşenmiş, nice hikâye saklı,
Kimi yolunu kaybetmiş, kimi geleceğe takılı.

Gecenin sessizliğinde büyüyen bir boşluk,
Her adımda biraz daha büyür içimdeki uçurum.

Hayat dediğin, bir sis perdesi, hepsi bu,
Peşinden koşsan da yiter, biter, dağılır su.

Ne bir ışık, ne bir söz, ne de eski bir dost,
Yalnızlığın haritasında herkes yabancı, kaybolmuş.

Bir gün anlar mıyız? Bu dünya dönerken,
Aslında her şey, yalnızca bir izdir göçerken.