Unutulmuş ormanlarda yankılanır sessizlik,
Yüzyılların derinliğinde gizli bir özlem.
Gözlerimde kaybolmuş, bir zamanlar parlayan,
Ruhumda saklı hatıralar, geçmişin yüküyle yanar.
Zaman geçse de izleri silinmez,
Her anı bir çığlık, her hüzün bir ses.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta