zaman;
zaman zaman
insanı bozuyordu...
insan;
istediğini yiyor...
istediğini içiyor...
istediğine biniyordu...
amma velakin,
gönlü boş...
beyni boş...
imanı boş...
içi içini yiyor
bir türlü iyileşemiyordu...!
zaman,
zaman zaman da
insanı yüceltiyordu....
haramı biliyor...
helali istiyor...
nefsini yeniyor...
ve böylece;
gönlü doluyor...
beyni doyuyor...
imanı coşuyor...
içi kıpır kıpır
hep uçmayı istiyordu...!
Fikret Turhan-Yalova,
16.08.2014
Kayıt Tarihi : 16.8.2014 19:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fikret Turhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/08/16/zamanin-istedigi-oluyordu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!