Zamanın İnsanı ve 'Dolduruş'-2

dedik ya
Zamanın İnsanı ne de çabuk dolduruşa gelir!

iş'te bir çay arasında veya
kallavi donatılmış bir rakı masasında
biri bir şey atar ortaya; örneğin 'spor'...

hemen coşar 'yalancı gönüller'
dumanın ve rakı kokularının alkışlarıyla
herkes sporcu kesilir,
onca büyümüş
yerinden kalkamaz göte göbeğe bakılmadan
(nas'olsa masa var ya, gizliyor!)
ertesi gün herkes ne koşulara başlama
dumble'larla kol antrenmanları
yüzmelere kesintisiz devam etme sözleri verir!
naralar atılır vahşi Vikingler gibi
kahkahalara bulanır sarhoş masa!

ama göt-göbek büyürken
kokuşmuş, yıllanmış koltuklarda otura otura
iş bitirici ve bitirim tavırları atmaya benzemez bu iş!
Kalkman lazım oturduğun yerden
köklenmiş kıçını kazıman lazım o rahat koltuktan!

laf üretmeye, araba ile bakkala gitmeye
fiyatına göre konuşmaya benzemez bu iş!

bilirim
lafa gelince nasıl da coşarsın

Ey Zamanın İnsanı!
o penguen gibi takım elbiseleri geçirdiğinde
nasıl da kendini 'manken' gibi görür
aynaların karşısında zaman harcarsın!
bilirim! ..

(Mart 2006)