Zamanın İdam Mahkumları

Zamanın idam mahkumlarıyız biz
Bir solukta bitti ömrümüzün günleri
Aslında daha talebeydik hayat yolunda
Yaşımız on yedi ya vardı ya yok
Gelecek hayalleriyle gülerdi solgun yüzümüz
Şimdi dar ağacı sırası bekliyoruz

Bakıyorum da kiminin gözü yaşlı
Daha doymamış dünya nimetlerine
Son bir arzu için döküyor gözyaşını
Belki de yarım kalan bir aşkın hüznü
Kiminin başı dik, kartal gibi keskin bakışları
Belli çok baş kaldırmış zamanında
Her şeyi anlatıyor ellerindeki nasırları

Ben ise sessiz taraftayım
Sadece sıramı bekliyorum usulca
Ne ağlamak fayda sonbahar gibi
Ne de dik başlılık boş başak misali

Zamanın idam mahkumlarıyız biz
Girdik artık sıraya kaçış imkansız
Ne sorulacak son bir arzu
Ne de acınılacak herhangi bir nefesliye
Sıra geldiğinde ister gözyaşıyla
İster dik başla istersen usulca
Ağır ağır çıkacaksın o tahta basamakları
Ve son kez derin bir nefes çekeceksin
Sevgilinin en ateşli öpüşü düşecek aklına
Sen de derin bir boşluğa düşeceksin