Zamanın İçinden Şiiri - Özlem Saba

Aylardır kapının eşiğindeyim
Bir teki içerde, bir teki dışarda kunduramın
Zamanı durmuş, göçmekte olan bir kelebeğin
Vakitle müjdelenişini bekleyişi gibi
Öylece bekliyorum

Gözlerim bir noktaya ilişti sonra
Yelkovan sürekli akrebi es geçiyordu

Demek zaman da hep böyle ilerliyordu
Güçlü olan, zayıfın gücünü yokluğuyla sınıyordu
Peki sevginin gücü neye göre ölçülüyordu
Ağır aksak ilerleyen akrep
Son sözü hep o söylemiyor muydu

Dilimde eski bir şarkı vardı
Neydi o

Biliyorum artık, çok geç diyeceksin
Aşkımı bilsen de dudak bükeceksin

Gözyaşlarım da, demek hepsi boşmuş
Zavallı kalbim, hep boşuna koşmuş
Anlamadın , anlatamadım, anlamamışsın Aşk’ı (mı) sen