Zamanın İçinden Şiiri - Özlem Saba

aylardır kapının eşiğindeyim.
bir teki içerde, bir teki dışarda kunduramın.
zamanı durmuş, göçmekte olan bir kelebeğin
vakitle müjdelenişini bekleyişi gibi,
öylece bekliyorum…

-gözlerim bir noktaya ilişti sonra,
yelkovan sürekli akrebi es geçiyordu!

demek zaman da hep böyle ilerliyordu,
güçlü olan, zayıfın gücünü yokluğuyla sınıyordu!
peki sevginin gücü neye göre ölçülüyordu?
ağır aksak ilerleyen akrep,
son sözü hep o söylemiyor muydu,

-dilimde eski bir şarkı vardı,
neydi o?

‘’biliyorum artık, çok geç diyeceksin,
aşkımı bilsen de dudak bükeceksin.
…
gözyaşlarım da, demek hepsi boşmuş,
zavallı kalbim, hep boşuna koşmuş.’’
anlamadın , anlatamadım, anlamamışsın Aşk(mı)ı sen.
/…!