Zamanın İçinden Şiiri - Mahmut Karahan

Eskiden yelkensizdi bir kovan
Kum oldum akışında zamanın
Kollarımı dişledi
Çocukluğumun ısırganı
Kızılla çaldı kumun beyazı
Kızamık oldu yüzüm
Güneş gölgeyle buluştu
Kuzeyde kaldı yüzün
Pencereden süzüldün
Kelebek oldu onikiye dilimlenmiş
Yirmi dört saatlik ömrüm
Yüreğimde karabulutlar
Mevsiminde açar renklerin
Saat kulesinde yalnız bir salıncak
Ellerimden tutar, akrebiyle öper beni
Sırtımda meşin işçi yeleği
Duygularım halkalanan zincir
Gönlüme bağlı köstebek
Nasıl deşer beni
Eskilerden bir cep yüreğim
Nasıl döner sensizliğe
Kirpiklerim kapaklı ayna
Açsan gözlerini saniye dakikayla buluşur
Bir köstek inler cebimde
Senden geçer
Sana varır
Durur zaman
Gönüle bağlı köstek
Sonsuzluğunda bir anın
On ikiye dilimler ömrümü
Bir günlük hayat olur
Taşıyamaz sarkaçların