Zamanın İçinden Şiiri - Gürcan Şiret

Bir kuş öter sarnıcında zamanın
Ses düşer kelimenin tellerinden
Sen bedeni zamandasındır
Ayrılık düşer ruhun ellerinden
Çalınıp gitmiştir hayat gözlerinden
Bir ruhadır bakış oysa bunca zaman
Teller teller üstünde
Diller diller üstünde geçer insan
Söz sükuta erseydi kendine gülerdi
Zaman devinip kendini derseydi
İlme ömür erseydi
Güller güler üstünde olurdu insan
Ha bu yolcuydu deyip peşine dursan
Durur bakardı gözlerin
Ahde vefa etseydi insan hep gülerdi gözlerin
Buda sana son sözlerim
Gül hep gülsün gözlerin.