Zamanın İçinde Bir Pinokyo Bisiklet

pinokyo bisikletimiz vardı küçüklüğümde
beş kardeşin beşine
bir pinokyo bisiklet.
napsın garibimin gücü ona kadar yeterdi.
biz görmedik babamızdan
çocuklarım görsün derdi.

bende bir hava ama
bindim mi bisikletimin üzerine
içimde binlerce kuşun kanat sesiyle
çocuk yüreğim bir alçalır bir yükselirdi.
yükselirdim alabildiğine
gezmedik sokak kalmadı basmanede

fakirdik fakirliğine ama
cebimizdeydi fakirliğimiz
mahalledeki arkadaşlarıma
kiralık eğlenceydi bizim pinokyo
kiralık dediysem değil para karşılığında.
parayla işimiz ne...işimiz gönül işi.

pinokyoyu çaldılar birgün kapıdan
o gün bugündür
artık ne yüreğim kıpır kıpır
ne de içimde kanat sesleri.
ne yükseliyorum alabildiğine
ne de alçalabiliyorum.

düşündüğümde şimdi...şimdi şu anda
hak veriyorum onu çalana
ne bileyim işte
belki de benim gibi
yüreğinde kuşları vardı uçuramadığı
belki de benim gibi
kanat takmak istedi düşlerine
olsun varsın o zaman,
ne diyebilirim ki
canı sağolsun...