Zamanın Gözyaşı Şiiri - Zübeyir Yiğit

Ah be zaman
O kadar hızlı geçiyorsun ki
Seçemiyorum rengini
Yetişilmiyorum peşinden
Kopardığın parçalarımı alamıyorum
Hep sende kalıyor
Bir aç saat daha fazla yaşamak için günü
Üstüme doğdurmadım güneşi
Ne kadar kaçsam da girdabından
Örümcekten daha titiz örer gün,
Kaderimin üstüne ağlarını
Gönlümün mevsimi değişti, hep hazan
Bilirim günün kaçışı hep ondan,
Bilirim, kaçışın sakladığın gözyaşından
Benden çaldığın yüreğin acısı çok ağır.
Bilirim benim acılarım oturur yüreğine
Sürgün yüreğim, sürgünü yaşarken sende
Acelen ondan, başın eğik gidişin ondan
Geceye sürgünlüğün ondan
Bilirim hayata ölü anlamı kazandırmak için ölür gün
Bilirim zamana küsen çiçeklerin baş eğik, boynu bükük.
Bilirim onun için çiçeklerinin ömrü kısadır baharda
Sana dargın değilim, senin suçun yok
Nakkaş öyle istemiş
Rengini o şekilde vermiş çiçeğim
Ömrünü o kadar vermiş baharın.
Öyle öğütlemiş cemreleri
Bir hüzün ikliminde tutsak olsa da yüreğim
Ey nakkaş, boz tutsa da yüzümdeki renk
Sana arkamı dönmeyeceğim