Zamanın Etekleri - II (geceyi Giyen Kadın)

Gecenin en karanlık anında
sessizliğiyle yürür kadın
bir zamanlar iç çekilen bütün ahların
üstüne basarak geçer,
incitmeden.

Gözlerinde
bir ömrü susarak anlatan
sokak lambaları gölgesinde
sır saklayan ceviz ağacı gibi
yasla büyür.

Yol bilmeyen çocukların
adı gibi ezberinde onun
yine de giyinir karanlığı
siyah bir hırka gibi.

Elleri duaya,
saçları geceye niyet
her adımıyla biraz daha eksiltir
bu kahır yüklü dünyadan.

Çünkü bilir,
bir kadın bazen
yalnızlığı da giyer üstüne
en asil haliyle…