Zamanın Durması Şiiri - Şeref Başgül

zamanın durması
hasta döşeğinde bir garip insan
uzanmış sonsuzun karanlığına
uçmuş benzinin taze renkleri
bürünmüş kefenin solukluğuna

karanlık bir oda içinde durmuş
felek sillesini zamansız vurmuş
sevgi muhabbeti gözler unutmuş
tutulmuş zamanın donukluğuna

şeref sensiz gün doğar gün kararır
alyanaklar düşünceden sararır
ağlamaktan gözlerinde kanlanır
katılıp dudağın suskunluğuna