Geçmişe bakınca birçok insan,
Olduğundan büyük göründü.
Ama bir tek kişi için,
Zaman sanki durdu.
Hiç akmadı.
O kişi aşağıda kıvrılan saçlarıyla,
Beyaz kazak,
Beyaz çorapları,
Ve lacivert kadife elbisesiyle,
“ Evine git BÜCÜ. “ diyen kişidir.
Demek ki bir insanı her haliyle hatırlayınca,
Böyle oluyormuş.
O çizik kollar sanki dün gibi.
Herkes zamanında ne kadar büyükse,
O hala küçük.
Zamanında gezindim.
“ Adam gelmiş yirmi yaşına. Hala çocuk diyorlar. “ diye.
Demek ki böyle oluyormuş.
Onunla öğrendim bunu.
Ben millete göre büyüdüğüme göre,
O da bana göre büyür elbette.
Kayıt Tarihi : 4.1.2016 05:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!