Bir yaprak yeşermiş dalında kendi halinde
Zaman çatlak kıraç toprağı delip geçmekte,
Güneş kavurup çürütmekte palazlanmış filizi.
Yanardöner kızıl ateş çemberinin etrafında
Hararet içinde sarsılan kızgın bedenlerde,
Silik feryatlarda dillenir sıska insancıklar.
Upuzun bir karış olmuş dilleri susuzluktan
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
güzel ve anlamlı şiirinizden dolayı kutlar şiirlerinizin ve başarılarınızın devamını dilerim
Şiiriniz bana Bir mezarlıkta hissedilen duyguları çağrıştırdı.Zaman bir eskitme sürecidir.topraktan yaratıldık yine toprağa döneceğiz.
güzel ve anlamlı şiirinizden dolayı kutlar şiirlerinizin ve başarılarınızın devamını dilerim.
kemal tekir adyge
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta