Zamanın Dizginleri Şiiri - Yakup Şimşek

Keşke elimde olsaydı
Zamanın dizginleri
Bağlasaydım onu bir ağaca
Bundan on beş – yirmi yıl evvel
Ne okusaydım, adam olsaydım
Ne belimi ağrıtsaydı akşam
Yorucu geçen bir gün
Ne monitör ışığından
Gözlerim sızlasaydı
Okuma bilmeseydim
Tutmasaydı elim kalem
Şekiller çizseydim
Bir çubukla toprağa
Saatlerce uğraşıp
Oyuncaklar yapsaydım tahtadan
Kovboyculuk oynarken kendimi
Teksas’ta zannetseydim
İyi adam olsaydım
Suçlular korksaydı benden
Bana dünyayı gezdirseydi
Bindiğim kavak dalı
Çayır çimen üstünde yatıp yuvarlansaydım
Uçurtma uçursaydım derin mavi göklerde
Rüzgârlarda koşsaydım
Yağmurda ıslansaydım
Kızsaydı annem bana
Bir günde üç kat elbise için
Sapan taşlarım camları indirseydi
Nasırlı elleriyle
Kulağımı çekseydi babam
Yaş dolsaydı gözlerim
Aksakallı dedem
Başımı okşasaydı
On beş – yirmi yıl evvel bundan
Bir ağaca bağlardım onu
Dizginleri zamanın
Geçseydi elime keşke…
(12.9.2005)